Umut Etmek Şiiri - Umut Bektaş

kalkıp geliyorsun kapının altından sızan ışığın geldiği yerden...
bılıyorum gelıyorsun ama meraklanmalar ıcınde kıpırdanıyor yuregım...
saatın tıktaklarına düşman olmuş seni beklemekten...
biliyorum
kalkmıssın ve yol alıyorsun senden bana
sizden bize....
sokakta kaldırım taşlarının arasından sızan su
aramızdan sızmayacak
veriyorsun verilebilecek tüm sözleri senin beni dilemeni umut ederek kaydırdığım yıldızlara...
kalkıp geliyorsun biliyorum
her sevdadan aldığım yaralarımı sarmaya...kahpece beni vuran kurşunlardan hesap sormaya
gözbebeklerimi önüne seriyorum
umutlarımı saç tellerine
her rüzgar bize dair bir umudumu toprağa serpiyor
biliyorum kalkıp geliyorsun
bunca zaman seni aradığım şu evrenin en karanlık yerinden
denizci feneri gibi gözlerin
demir atmışım yüreğinin kıyılarına
bir daha açılmak mı başka denizlere
yada bir daha kaptanlık yapmak mı
geliyorsun
hissediyor ayaklarına hasret yüreğimin kapısının eşiği....
zilleri çalıyor gülümseyişimin
ben duruyorum şaşırtıcı
ve sen
sevdiğim kadın
hiç bir şeyi umursamadan geride bıraktıklarını bir an bile düşünmeden
geliyorsun
ben biliyorum
son bulacak çıktığın bu yolculuk
son bulmadan yolculuğum
umut ediyorum...