Umut En Yüce Amel Şiiri - Hamza Mamaş

Gece çöker ansızın.
Hiçbir şey denk değildir efkarima.
Ağlamaklı olur hayallerimideki çocuk.
Tebessüm yakışır oysa ruhuma.
Mevla hüzün yazmış,
Eller gülüşürken,
Ben hüsran dolarım kendi gökümde.

Bir kapı aralanır gayptan.
Beni de hüzünleri de alır.
Kalır tüm alem geride.
Mis kokulu bir bahar gözlerimde canlanır.

İman yeşertir umudu.
Umut en yüce amel.
Ey yaradan!
Hayale cesareti,
Gerçeğe korkuyu öğret.
Öğütle tüm doğurduklarını.
Bana sana ulaşan yolu öğret.

Sen!
Tanrı da denilen kabul.
Muhkem bir karanlıktan,
Kavi bir aydınlık çıkar.
Dünün girdabından kurtar,
Dimağıma aydınlık yarınlar aktar.