Gönül pınarlarım kurudu kader.
Yüreğim kuruyor, çöllere döndü.
Arada sırada gözyaşım akar,
Hüzünler birikti ışığım söndü.
Umut ektim çöle, belki yeşere.
Kim bilirdi belki çiçekler vere.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla