Umut doluyoruz Şiiri - Oktay Avcu

Şu kuşun
Ayağının altındaki dal
Bir kırılsa
Pattanadak öpmez yeri
Kanatları var
Uçar
Onu bulutlar da taşır
Ve boşlukta asılır
Boynundan asılır
Boynundan değil
Sevdalarından
Özlemlerinden
En azından rüzgâr uçurur
Biz öyle değiliz işte
Ayağımız kayıyor
Hemen düşüyoruz
Bir yerlerimiz kırılıyor
Canımız yanıyor
Birikmiş acılarımızla ağlıyoruz
Bazen yanlışımız oluyor
O zaman
Bilmediğimiz acıları yaşıyoruz
Yaşadıkça kinleniyoruz
Nefretimizle
Gücümüz de artıyor
Bir umut kaplıyor dört yanımızı
Doluyoruz
Birden kanatlarımız açılıyor
Ah uçamıyoruz
Birileri
Bir yerlerimizden
Bizi bir yerlere bağlamış
Ondan hep olduğumuz yerdeyiz