Umut Çöplüğü Şiiri - Ali Aldemir

Desem ki; hadi vazgeç
Hiç uğraşma boşuna sonu yok,
İçinden çıkan olmadı
Henüz bu hesabın,
Gel yol yakınken dön geriye
... Sıyırıp kafayı durduk yerde
.... Beni de uğraştırma, olmaz mı?
Kimler üşütmedi, kaybetmedi
İki kuruşluk aklını,
... Kolay mı? Hayat!
.... Masanın karşısındaki
Boru mu?
Olur, mu hiç?
... Hesaba oturulur mu?
Kolay gelsin sana, zor işin
Sonra demedi deme
Kalakalırsın bak kahırlarınla,
İsyanlarınla, ağzını bozarsın küfürlerle
... Ya gözyaşları mı?
.... Geç bir kalem, tınmazlar,
Kaldı ki kim kaybetmiş
... İçten bir gülüşü, ah oğul ah,
Gel vazgeç hadi
Alıkoyma beni,
Söz sana bu akşam, iş dönüşü
... O çok istediğin mavi kuyruklu
.... Beyaz uçurtmayı alacağım;
Kavgaya gidiyorum oğul,
... Ekmek kavgasına,
.... Şeref kavgasına
.... Namus ve onur kavgasına,
Dikmiş gözlerini aç kurtlar gibi
... Amele pazarının avcıları
Burun kıvırırlar ha bire alın terimize,
Biliyorum bu kaçıncı söz
... Yer kalmadı diyeceksin
.... Umut çöplüğünde de,
Haklısın da oğul, söylenecek sözüm yok
Ama herhalde uğrarlar bir ara
... Belediyenin emektar çöp arabasıyla
.... Emekçi çöpçü kardeşlerim.