Umut'a Şiiri - İlknur Keskin

köydeydik kocaman evi vardı herkesin
kimi boyalı kimi boyasız,evler güzeldi.

sıvasız evlerin içinde yanan sobalar ortada
pişen hayaller vardı pişen elmaların yanında.

renkli çocuklar vardı,hukuk okuyacağım diyen
topçu olmak isteyenler bir de popçular

çocukken ne çok oyun vardı, yok yoktu
böceklerle bile oynanırdı, korku hiç yoktu.

çocuklar anlardı birbirini dil bilmeseler de
bakışları yeterdi, susuşları, boyun eğişleri bir de

yine de dahil olmak gerekirdi oyunlarına
kaynaşmak için bir fırsattı o anda.

bir tür böcek, ismini söyleyemezdik,
oynamak zorundaydık, en azından denerdik.

kabullendirmek için kendimizi diğerlerine
ne de olsa yabancıydık kendi kültürümüze.

kendi köyümüze dilimize yabanken biz
birisi tuttu kolumuzdan 'siz' dedi 'bizdensiniz'.

bir çocuk farklı yüzlü, umut bakışlı o çocuk sendin
şimdi toprak altındasın cennet olsun yerin.