Umut Şiiri - Ahmet Doğan Afşin

Bir akşam üstü
pencere dibinde
Potamyayı geziyor
gözlerim
her taraf beyaz giyinmiş
duman çıkmayan
evlerde
karanlıklar
kat...kat...
evler arası tepeler
birer kabri andırmakta
beyazlıktan sıyrılmış
kızıl ağaçlar
dikilmiş kabir taşlarıdır
sanki..
ruhumun derinliklerinde
içten içe bir eziklik
içten içe bir hüzün
kaplamış
benliğimin özünü
tıkanmaktayım
sevgi nedir bilmem ki
kaybettim
acısını yüreğimde
duymaktayım
ama ben...
dehlizin en sığ notasında
yitirmedim
umudumu
kıyamdayım...
secdeye varışım
yağan yağmur
gül muştusudur
hüzün toprağıma
desteğim,deyneğim
inancım benim.