Umut Şiiri - Kamil Erdoğan

Yaz geldi de yeşerdi bak ağaçlar,
Güller açtı...
Daha hiç gül koparmadım dalından
Bekliyorum.
Belki bir gün koparırız...

Hüzün doldu yüreğime gecenin bu vaktinde
Acaba?
Bin türlü soru var kafamda,
Belki beni düşünmüştür
Benim gibi
Ya da benim 'hüsnü kuruntularım'dır
Düşüncelerimle başbaşayım

Unutmadım,
Unutmayacağımda yaşadıkça.
Kızgın ateşi, ve seni, ve elleri
Ve bir gecenin sessizliğini
Üzerime çöküveren gökyüzünü
Düşündüklerimi hoyratça dağıtan rüzgarı
Bedr halindeki ay'ı
Benliğimi saran sevgiliyi
Ki,
Yalnız kaldığım sokakları da.

Unutmadım ve unutmayacağım
Özlemlerle umutları
Yapmak zorunda olduklarımı
Toplumun yazgısıyla ortak olduğumu
Gün gelip yalnız kalacağımı
Heder edilen mazlumların ahını
Zulmedenleri,
Gül gibi tomurcuklanan kanları...
Kim bilir belki de beraber hissederiz
Barut kokularıyla
Sevgininde olduğunu
Dünya'da...