Geceyle Gelen Şiiri - Kamil Erdoğan

Karışıklığında karanlığın olunca akşam
Düşündüklerim yordu
Sözler bir bir çıkmadı ağzımdan
Döküldüler boş bir tavanarası aralığından
Ta fecr'e kadar durmazcasına

Neler neler oldu karanlığında gecenin
'Ey gönlümün kaval çalan ezgisi' gibi
Boş sözler doldurdu zihnimi ve döküldüler serbestçe
Bin dereden su getirerek
Doğdum, öldüm, dirildim, yandım
Ağladım, sızladım, uykusuz kaldım
Yumdum gözlerimi zorla düşünceler üşüştü hep birden
Uçmaya hazırlanan sineğin üstüne düşen yağmurlar gibi
Bir sıçrayışta çıktım o dipsiz kuyudan
Kanatlarım kırıldı su getiremedim Kaf dağından
Keçiboynuzundan ne kadar tat alınır?
Dönüp durdum her tarafı batan yatakta
Sözcükleri düşünebilseydim bir
Anlardım belkide manalarını
Sonra bir kefeye koyup tartardım
Ölçüyü kaçırmazdım böylece derken

Bir ses duydum biterken karanlığı gecenin fecr'de
Öyle ulvi bir duyguyla karşılaştım ki
Çapraşık düşünceler kayboluverdi birden
Ve özgürlüğü buldum yeniden...