Umudu Kafdağı’nın ardına atmışlar,
Ne yolunu bilen var, ne de izini.
Ara ki bulasın,
Parçalasan da bedenini.
Tamam, umut fakirin ekmeği,
Anladık, yaşayamaz fakir ekmeksiz.
E o zaman bu umut nerede, kime sormalı?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta