Umut Şiiri - Serpil Koçar

Bazen diyorum ki !
Öyle bir insan gelsin ki yüreğime
Doldursun kalbimdeki o kocaman boşluğu
Unuttursun bana mazideki tüm acılarımı
Belki yeniden hatırlatır bana en güzel duyguları
Bir çocuk misali şımarırım belkide yanında
Öyle Öyle bir gelsin ki bana hiç gitmemek üzere

Bütün yarım kalmışlıklara inat bende kalsın
Unuttuğum kahkahalarımı hatırlatsın bana
Kırlarda koşalım elele,papatyalardan taç yapsın saçlarıma
Uzun uzun yürüyüşler yapalım sahil boyu göz göze
Adına şiirler yazayım hiç bıkıp usanmadan olmaz mı ?

Yaşımıza inat çocuk kalan ruhumuzla sarılalım
Yeniden sevip sevilelim bunca acıya rağmen
Öyle bir gelsin ki bana, yüreğimi ısıtsın sevgisiyle
Yüreğim yangın yeri gibi alev alev olsada acılardan
Ciğerimi param parça etmiş olsalarda hep bir umut var

Kalbimin bir köşesine ektiğim, sevgimle suladığım
Elbet bir gün mutlu olacağım diye avuturum yaralı yüreğimi
Darbe üstüne darbe yemiş olan bu gönlüme,
Her gün umut tohumları ekerim bıkmadan usanmadan
İşte bu yüzden öyle bir insan gelsin ki şu yüreğime

Yepyeni bir sayfa açayım bütün acılara inat
Elimi öyle bir tutsun ki ölüm bizi ayırana dek
Ruhumu okşasın uzun uzun, Huzuru versin bakışlarıyla,
Baharı getirsin gönlüme gülüşleriyle
Ben de tutayım ellerini alayım gönül tahtıma
Hiç bırakmamak üzere hoş geldin yar diyeyim
Umut tohumlarını kalbime ektiğim Adam diyerek seveyim
Bir ömür boyu, bir ömür boyu