Umut Şiiri - Uğur Akan

Kardelendim ben özlemle güneşi bekleyen
Belki de bir türküydüm yarimin dilinden düşmeyen
Muskaydım babamın boynunda buram buram kokan
Mermi değildi beni acıtan
Zalimin yüreğiydi kin ile nefret kusan
Yığılmıştı bedenim dağından kopan taş gibi toprağa
Ve bir daha açmadan yapraklarımı
Zifiri gecenin ayazında yitirdim
Cennet kokulu annemden
Gözünden düşen binlerce yaş oldum
Benim adım Umut, ve
Umutlarımı golgeledi zamansız karabulut
Uçurtmaydım süzülürken kardeşimin yüzünü güldüren
Belki de bir güneşim abimin zindanında zerre ışık veren
Al yazmayım kız kardeşimin gelinliğini örten
Ben unuttum umut
Çorak Topraklarda yeniden filizlenen