Gök
Bulut desenli kara örtüsünü çekmiş üstüne
Kızgınlığını gizleyen çocuk gibi
Az daha varsan üstüne
Boşaltacak eteklerindeki yaşları...
Baharın sonunu tadan yapraklar
Dalından ayrılmanın hüznü
Ve
Utangaçlığıyla
Kalan çıplaklığını
Kar örtecek dallarını
Bahara gebe kalmışçasına
Sevinçle Bekleyecek
Umutla doğuracak çocuklarını...
Taze...
Körpe...
Bi o kadar da ruhani
Kapa gözlerini
Çek içine çocukların nefesini
Çek ki
Yüreğin yeşersin!
Çek ki
Umutlar yetişsin!
Bu karanlığın örtüsünde...
Kayıt Tarihi : 9.9.2004 15:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Can Özcan Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/09/09/umut-137.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!