Umut Şiiri - Ahmet Uğur Türkyılmaz

Fikirlerim bölük pörçük o dağarcık sofralarında
Ki ne sofra, gençliğimiz sunuluyor kağıt tabaklarda
Hayallerin artığı gibi yaşamaya, ya da
Büyüdükçe alıştık mutsuz olmaya
Bayat fikirler üşüşür olmuş başımıza
Tazeliğimizi savururken zamana
Kimselerin ne umrundayım,
Ne de kimse benim umrumda
Ölümü kusmuş herkes bir çıkar uğruna
O tertemiz helal sofralara
Suç bizim değil, aslına bakılırsa
Baskılar, baskılar ve yine baskılar
Sonuna dek dimdik, yılmadılar
Ve yılmayacaklar,
Tutunmuşuz hayat diye bir hayalin
Deriler değiştiren çıngıraklı kuyruğuna,
Fikirler, yürekler ve hayaller çarpışıyor
Her gün,
O hazin sarsıntılarda
Canlardan bir şeyler kopuyor, bilirim
Aşktan ve umuttan yana
Hayatta yaşamaya değer ne varsa bir bir,
Tek tek çekiliyor bir girdabın koynuna
Sürükleniyoruz çıkmaz umutlara
Varmadan daha bizler farkına...

Bir umut işte
Ansızın bir kanat çırpıntısı yüreklerde
Gökleri fethederek inen yeryüzüne
Bir umut ışığı saçıyor gençliğimizin
Kalplerine, beyinlerine ve en önemlisi de
Dokunuyor hislerine şefkat ile
Yaşım daha on sekiz fakat
Kırk yıllık fırtınalar işlemiş içime
Sinsice
ve
Sessizce