Umut Şiiri - Rıdvan Mehmet Tuğsuz

Vakit gece yarısı
Hava soğuk, karanlık etraf
Sadece kar tanelerinin beyazı
Aydınlatıyor doğayı…
Ne mehtap yardımcı oluyor, ne de yıldızlar;
Üşümemek için bulutların arkasına kaçmışlar.

Bir uluma sesi duyuluyor uzaktan…
Kim bilir; belki açlıktan, belki yalnızlıktan
Belki de geçen güne yakılan bir ağıt bu,
Belki de, ölmek üzere edilen son isyan…

Tabii değişecek bu kara tablo,
Tabii yine bir güneş doğacak,
Değerlendirilemezse yine bu fırsat
Yine tez geçecek zaman,
Yine karanlıkta kalacak beyinler,
Yine birileri uluyacak,
Yine bu kaos tekrarlayacak…

O yaşanası anları yaşayamayanlar
O yaşanası anları yitirdiklerini fark ettiklerinde
Yıllar geçmiş olacak…
Ve kafalarına dank edecek bir şeyler
Saat kulelerindeki çanların tokmakları gibi…
Heyhat; düşmüş olacak enerjileri,
Ya hiç ses duyulmayacak
Ya da duygusuz tok bir ses çıkacak…