Umursamıyor... Şiiri - Mehmet Şahan

Kul selamın verse de mecrasından bihaber,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!
Hak kelamın bilse de icrasından bihaber,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!

Bahar gelir çiçekler renkten renge allanır,
Dallarında meyveler mevsiminde ballanır.
Güz gelince eğilir esen yelde sallanır,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!

Gece uzun olsa da şafak atmak zorunda,
Gizli, saklı ne varsa fecre katmak zorunda!
Dünyayı aydınlatan güneş batmak zorunda,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!

Hayır, olmaz desen de dünya her gün dönüyor,
Gökte yıldız görsen de gündüz hepsi sönüyor!
Bakî olan Mutlak’tır, beşer zaten ölüyor,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!

Hak ismini anmadan hükmü yoktur nidanın,
Ruh bedeni sarmadan farkı yoktur cüdanın,
Düşün aklı yormadan emri haktır Hüda’nın,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!

Gece gündüz yese de yutmak istiyor arzı,
Akıl ve mantık değil bunlar nefsinin tarzı!
Sünneti bilse bile hep es geçiyor farzı,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!

Unutma ki Şahan’ım batıl ve şer yesindir,
Dilindeki her kelam Hak’tan gelen sesindir!
Hakk’a dair ne varsa hepsi mutlak kesindir,
Ya nefsine kul insan ya da umursamıyor!