Umursamaz Şiiri - Halil İbrahim Yılmazer

...ve bir gün ışığı,
Beni bu saatte rahatsız eden.
Eksik kalmış dizelerde idrak edilemeyecek,
Bir kan arifesinin
Göz çukurlarındaki hüzünsüz ifadesi.
Neye yorarsan yor.
Hayra...
Şerre...
Ne siyah beyaz bir fotoğrafı,
Ne de karakalem bir portresi İstanbulun.
Gözlerimdeki yalnızca,
Eskimiş bir hayatın,
Anlaşılamamış yarım kalmışlığı.

...ve ritim tutarken,
Eski bir daktilonun tıkırtılarına,
Öyle anlamsız bakarsın işte
Hiç var olmayacak bir hayatın
Siyah beyaz karelerine.
Sarhoşluk değil bu.
Çakırkeyflik değil.
Hayal?
Hiç değil.
Yabancı dillere gark etmedik mi
En mahrem sırları?
Kendi dilinde hayal kurmak serbestken,
Yabancı dillerde düşürmedik mi,
Ceplerimizdeki çığlıkları?
Ya çok vurdumduymazdık,
Ya da ceplerimiz delikti.

...ve işte yavaş yavaş doğarken gün,
Yanından bile geçmezken düşlerim alacakaranlığın,
Yanlız bir yatağın soğukluğuna mahkum,
Gidiyorum işte...
Arkama bile bakmadan,
Adını bile anmadan.
Yatmaya...