Umursamaz Şiiri - Serhat Fidan

Umutsuzluk yağıyor üzerimize
gözlerimizden düşüyor karanlık
yüreğimize doğuyor kadersizlik
yenigün'de her dakikada
içimizde ölüyoruz
sonu yok
yapabilecek bir şey de yok
geçmişi olmayan insanların yapabileceği tek şey
boş sokaklara bakabilmek
büyük bir yıkım misali
üzerimizde yıkılan şeyin
karanlığın ta kendisi olduğunu
biz sonradan anlıyoruz

şimdi genzime dolan şu yalnızlığın uğultusu ruhumu paramparça ediyor
her defasında
ama her defasında
gözlerimi açmaya çalışırken
tekrar tekrar bir yıkımla karşılaşıyorum umudun olmadığı
yaşamın değersizleştiği
hayallerin kurulmadığı yerlere gebe kalıyorum
belki şu an
dışarıda güneş var
bulutlar gökyüzünde süzülüyor
tabiat yeniden doğuyor
ama içimdeki benin ölümü gerçekleşti
bir daha Doğamıyacam

orta çağlardan kalma gülüşler göstermeyeceğim
her şeyi
herkesi benle birlikte gömüyorum
içimdeki çığlıkları hiç bir doğa olayı
anlamadı
hiçbir varlık hisse demedi
insan ise umursamaz kaldı