ÜMÜĞÜNE ÇÖKÜNCE (Gülce Buluşma)

ÜMÜĞÜNE ÇÖKÜNCE (Gülce Buluşma)

Gün guruba dönünce, koşar gelir karanlık,
Gölgeler uzar gider, dev kesilir fidanlık,
Ürpertir yürekleri, tir tir titrer canlılık,
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Gençliğin akşamına gelip postun serince,
Kalkmak nedir bilmez ki!
Çökünce ümüğüne!
Düşünceler, peş peşe yükselir
Arş-ı alâ katına!
Son yolculuk görünür, ruh’un beden atına!

Sevdanın doruğunda, yar peşinde koşulur,
Dik yamaçlı dağ bayır, kızgın çöller aşılır,
Ne çabuk geçti yıllar, denir buna şaşılır!
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Mızrap vurunca tele, nağmeler duvaklanır,
Nar denilen ateşte, ne günahlar paklanır,
Sevdalar kucaklanır, düşünceler aklanır,
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Böyledir yalan dünya,
Ömürler öğütülür.
Çileden başka ne var, ne acılar güdülür,
Ne kadar yaşansa da, son durak denen yere! ...
Bir gün elbet gidilir,

Canından can istenir, canana verir aşık,
Göz bebeğinden yansır, titreyen cansız ışık,
Deva diye içilir, zehirler kaşık, kaşık!
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

ALİ GÖZÜTOK
15 06 2011