Umudundan Öpsene Yarınlarımı

Yaralarımdan kan damlama serenatlarından farksızdı!
Senin bana gülümseyip, yanımdan bir yabancı edasıyla gidişin.
Oysa, yeşilin en mavisine boyalıydı tırnak uçlarım!
Nasırlarıma kadar balçığa batmış bir bedendi,
Sana olan sevdalı yüreğim.

Memelerimden içirdiğim süte kan karıştırışın dün gibi aklımdaydı,
Acının kerpeten'leri, etlerim de raks ederken!
Sensiz acıları peydahlıyordum, piç bağrında gecenin.
Stabil bir mutluluğun giz düşümüydü,
Hasret adına göz bebeklerimi uyutuşum.

Acının bam telinde gezen ayaklarım şahitlik ediyordu bir ayrılığa daha!
Yaralarıma tuzlar basan ellerin yok tu.
Dizlerimi vurup kıran kolların iki yana açılmış!
Yatırırlarken soğuk bedenini musalla taşına!
Gözlerine bakamayan gözler, yine benimdi.

Bir zamanlar at koşturduğum, her santimini ezbere bildiğim,
Yüzün solgun, kirpiklerin küskün dü!
Ellerin ise dona çekmiş!
Acıyı soruyordu bana,
Gözlerimi kanırta kanırta çıkan yaşlar.
Tarifsizlik bu olsa gerek diyordu,
Dudaklarıma mıhlanmış dilim.
En üryan yerlerimde acının çıbanları patlarken bir bir,
Ölü bebekler canlanıyordu avuç içlerimde.
Yusuf'un atıldığı kuyu kadar derin ve umutsuzdu yarınlarım.

Bir Leyla olma yolunda, yorgun düşen, yamalı sevdalarım
Hesap soruyordu bir bir.
Sebep arıyordu yokluğuna vicdanım,
Sebepsizdim!
Tıpkı sonuçsuz olduğum gibi.

Kan kustuğum gecelerin ayazında üşüyordu kelimelerim
Dara çekiliyordu yüreğim.
Sahi sevmek neydi?
Sevgi neydi?
Kaç acı daha doğurmalıydım basiretsiz sabahlara?
Ya da kaç mutluluğu gömmeliydim kefensiz?
Geçmedi, geçmeyecek acılarım!
Hadi umudundan öpsene yarınlarımı.
Öpsene ..!