babam severdi ağaçlarını babası gibi
kesmez ve kestirmez asla sevgilerini
bir de komşumuz vardı yunus efendi,
o da öğrenmiş babasından ancak kesmeyi.
yol kenarlarında meyva ağaçlarımız vardı
yeyin lakin; yemek için kesmeyin dallarını
kırmayın, onu tohumken toprağa atanları
yazardık kağıtlara asardık dallarına
rüzgar eser, yağmur yağar
uçar giderdi yazılanlar
umudu bulamazdık gözyaşları arasından
ağlarken çaresizce aradık çevrede
meğer gözlerimdeymiş, içimde, yüreğimde
meğer benmişim umut!
ve tekrar yazdık kağıtlara
yeyin ama; yemek için dallarını kırmayın diye..........
17.02.2003 21; 30
Kayıt Tarihi : 1.3.2003 20:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!