UmuDuN SoN DeMi Şiiri - Gökhan Uludoğan

Bu kadar dil döktüm,ağıtlar yaktım arkandan,
Uğrunda maddi-manevi bir çok şeyimi kaybettim.
Yine de sevmedin,sevemedin,belki sevmek istemedin,
Belki de o deli gönlünü başka birine verdin.

Kaderde ayrılmakta varmış birşey diyemem,
Fakat sensiz olmayı ben,kendime yediremem,
Sonunda ölümde olsa senden vazgeçemem,
Beni unut diyorsun,aklımdan bile geçiremem.

Olsun,varsın gelen dertlerim senden gelsin,
Benim bir tek sevdiğim varsa,bilki o,sensin,
Bilirsin seven katlanırmış,bende katlanırım herşeye,
Yeterki içimde ki sen,hiç bir yere gitmesin.

Tek bir ümitle yaşıyorum,umarım sende seversin,
Kalbinde ki sesi dinleyip,bana geri dönersin,
Çok istedim senden başka birini sevmeyi,
Gönlümde yanan ateşin yaktı o düşünceyi,
Şimdi yalvarıyorum Rabbime,içimdeki alevin sönmesin.

Gözler yalan söylemez,bunu sende bilirsin,
Anlamışsındır gözlerimden,seni ne çok sevdiğimi,
Anlamışsındır,gözlerinin uğruna canımı vereceğimi,
Yada anlamamışsındır;
Çünkü benim gibi sevmeden bilemezsin.

Hala hayatımın anlamıdır o güzelim sesin,
Cep telefonumun melodisi,insanlarla diyaloglarım,konuşmalar...
Keşke tekrar değseydi nefesime,o sıcak nefesin,
Keşke son bir kez öpseydin beni yanaklarımdan,
Hep kahır dolu o günlerim biterdi,
Acılarım dinerdi belki.
Sen dönünceye yada ben ölünceye dek...
Seni Seviyorum,Seveceğim,Sevgili,Sevgilim...