Umudun İşi Şiiri - Kağan İşçen

ben her gece siz uyurken
kaldırım taşları üzgün bir dünyanın
doğum sancılarını çekerim
severek bilerek isteyerek
işim bu benim
ve anlaşılmaz olmalıyım elimden geldiğince
utanmak istemiyorum
ki
vurulmasın yüzüme
sabah gülllerinin taç yapraklarına sığınmış
su zerreciklerini düşünmelerim
iş biliyorsanız bunu
işim bu...

laciverde yakışan ışıklar bile yalnızlaşır
böcekler bile hiçbir çıtırtı çıkarmaz
siz uyurken
dünya prensesi ölmüş bir saray kadar mahzun
evren son kalesi düşmüş bir krallık kadar çaresiz
sözcükler inlerine çekilmiş karanlık
ama ben köprüleri yıkılmış yüreğimin azgın sularından
dupduru sevgiler taşırım caddelerinize
varsın olsun siz saat beş yağmuru yıkadı sanın caddeleri
ben içinizdeki caddelerdeyim ozon kokulu
sararmış yapraklı
yarı uykulu baktığınız semt otobüslerinin son buğulu sıcaklığındayım
en ağır yorgunluğunuzda bile almaya üşenmediğiniz
o dünya tatlısı son nefesinizde

şiirler okunmuştur
roman kitapları ters çevrilmiş
yarının en küçük notu yazılmış
hayata dair en önemli bilginin altı çizilmiştir
bir ben kalırım bitmeyecek tamamlanmayacak
sonsuzum ben...sonsuz kere...uykusuz...
siz heeyyyy sizzzzz uykudasınızdır
siz canlarım benim
siz en ağır kavganın yorgunları
siz en güzel aşkların öyküleri
en kötü ayrılıkların maktulleri
siz en kıvrak yalanların mucitleri
siz tartışılmaz doğruların nasiplileri
uykudasınız
ama ben uyumam
işim bu...