Umudun Basamakları Şiiri - Saygın Doğaroğlu

Sokaklar karanlık
Sokaklar soğuk
Biz yerin altından sıcaklık getirmeye çalışırız
Işığı ararız karanlıklarda
Ellerimiz nasırlı
Gözlerimiz kömür karası

Çekiç sesinden türkü söyler
Yarin kokusundan yolluk alırız
Hayallerimizi çıkarırız uzun raylar arsında
İnebildiğimiz kadar ineriz
Umudun tohumunu serperiz en derine

Hasret gidermek için değil
Daha uzun vedalaşmak için uzanırız
Sevgilimizin kollarına
Havasız kalmamak için koklarız evladımızı

Kıymetini en iyi biz biliriz
Altına girdiğimiz toprağın
Islak emeğimizin
Bembeyaz ekmeğimizin
Sevginin
Ölümün
Yaşamın

Biz ölüme alışığız hergün.