Umudun Atlısı... Şiiri - Tahir Azman

Sevinç benim...
Bu gün, evet bu gün mutluyum...
Bıraktım, hatta düşürdüm kederlerimi gün doğarken
Şafaktaki sarı bir ışık tulu etti ruhumda,
Bülbül şakıması neşeli bir şarkı; nağme nağme dilimde...
Kuru dallarım çiçek açtı, sanki bu huzurda
Umudun atlısı yoldan döndü şafakta, efkar kızıllığı artık tozlu rafta Can suzuzdu, canan ve uzakta...
O suda, yakın gelecekte akacak ama,
Bilirim içilecek o vakit, ağızdan akıta akıta...
Aman be hoca etme, deme öyle, gerçek bu işte dilimde
Düşürdüm ben elemi de keder ide, gözüm ne astoromide ne'de fizikte...
Akşam gel; gelme sen seherde, sevgi ektim ben güneşle...
Gölgesi düşmüş gönül bahçeme, bir ömür sabır serptim cömertçe
Gör bak hepsi karşımdaki çizgide
Biliyorum fışkıracak sen istemesen de...