Umudun Ateşi Şiiri - Fetih Koç

kimselere görünmeden gel
yada kenti uyutta gel
gözlerini ırak yerlere tut
titreşen dudaklarını alda gel
yüreğine acıyla karışık düşerse sevda
kapama gözlerini
gözlerini gözlerime tutda gel...

yarınlar için ateş yakan çocukları düşün
düşünkü yüreğimin yarısı ordadır
düşünkü seninde yarısı ordadır
düşünkü sevdamız o ateşte harmalanmaktadır
sevdayı maviliğe götüren ateşi yakta gel...

düşme karamsarlığa hiç bir zaman
sen yüreğini rüzğara bırak
büyümenin koşulu sevmekse
ve alabildiğince koşmak
direnerek ateşi büyütmek
ve içimizdeki en sevdalıları tebesümle gülerken ölüme
bizde amansız olmalıyız o çocuklar gibi...

sana söz veriyorum dağlı gülüm
dağlardaki patikaları tek tek adımlayıp
yıldızlar ülkesindeki binlerce çocuklarla koşacağım sana
kır çiçekleri teninde bin bir kokusu
yüreğimizde olmayacak artık ayrılığın korkusu...

kim bilir
bir akşam bir yıldızın kayması
yada bir özgürlük savaşçının vurulması
yada hasret kalan dudakların dudağımı öpmesi gibi
seni çizeceğim yollara öylesine...

sen kenti uyutta gel
böyümenin koşulu sevmekse
umudun ateşini yakan çocuklar gibi
maviye giden yolda
bizimde amansız olmalı sevdamız....

(Fetih koç'un 'şilan çocukları' adlı ikinci şiir kitabından)