En umutsuz anımda
Gökyüzünün yağmurları altında ,
Yüreğimin derin sessizliğini bozan
Dumanı tüten evlerin üzerinden uçan ,
Kanatları umut diye çarpan ,
Evsiz yurtsuz korunaksız ,
Binlerce çığlık sesi duydum.
Minicik sıgırcık kuşları ,
Bana hayatın her şeye rağmen ,
Yaşamaya değer olduğunu öğrettiler...
Kayıt Tarihi : 23.11.2022 19:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!