...Umudumun Fişini Çekerim...

Uzun yıllar sinemde sakladığım sevdamı
iki damla gözyaşıyla uğurluyorum
senli duygularımı damıtıyorum.
boşluğunu dolduramayacak başka bir sen biliyorum
içime biraz acı bırakıyorum, veda ağır gelmesin diye
hani demiş ya atalarımız,”acı, acıyı söker”
öyle ya alışmıştık birbirimize
birlikte uyuduk, birlikte uyandık hayalinle senelerce…

Artık hüzünlü frekanslar ararım
hüzünlü şarkılar dinletirim kendime
acılara ilaç olur şarkılar beklide.

Sahi, ne zaman geliyorsun
bu defa tam hazırladım kendimi ayrılığa
seni hala seviyorum karşılığı olmasa da
ne güzel alışmıştım oysa seninle yaşamaya
tüm alışkanlıklarımı al da git
benim gözlerimle bak bir kez bu aşka!

Sözlerine dikkat et vurmasın sol cenahıma
öyle söz yağmurlarına gelemem bilirsin
ben seni seviyorum ama olsun, sen yine de git
senin için ne fark eder ki, hem böyle olması gerekli

Şimdi sen gidiyorsun ya
ben kaç serum takarım damarlarıma
kaç sabahı karşılarım hastane odalarında
sensizliği işlerim damarlarıma
kaç volta atarım hastalığımın koridorlarında.

En iyisi sen git
dolaşma artık duygularımın acılı yanlarında
belki bir acıyan olur yalnızlığıma
ilaçlarımı zamanında verir acır masum yanıma
dilimin altına saklarım içtiğim devaları
kimse görmeden çiçeklerin toprağına atarım
ne kadar geç unutursam o kadar iyidir belki de
nede olsa alıştım seninle yaşamaya!

Artık öyle umutlar biriktirmem aklımın bir yanında
sen gidince ketumluğumu bozarım, açığa çıkar bu sevda
herkesler bilir böylece ben rahatlarım, ağırlığı kalkar yüreğimden
iyi değilim bu aralar ama; sen yine de git…

Bir süre telefonlara bakmam
taziyeler çok olur kalabalık olur başım
arama umudumun fişini çekerim
tüm perdeleri indiririm penceremden
taşındım diye, kapıya olmayan adresimi asarım
yaşarken kimse bilmez toprak köyün yolunu
ben yine sana yolculuğa çıkarım…