Sokakta dökülmüş gözyaşları gördüm
Kimsesiz ve yalnızdılar
Hangi gözden süzüldüler diye düşündüm
Hepside faili meçhuldüler
Kuşlar geçerken üzerimden
İleride pusların ardında görünüyordu bir kaç gökdelen
İnsanlar vardı duraklarda otobüs bekleyen
Vazgeçmiştim artık bu köhnemiş şehirden ben
Bir umut tutundum içimdeki gizli bir sevgiye
Beni o çıkaracaktı belki düzlüğe
Ve ağladım ağladım gecelerce
Duyuramadım sesimi yine kimseye
Bir hayalde ben kurmak istedim
Kurak mevsimlerden yağmursuz günlerden geçtim
Ve kalbimin en derininde bir vadi yeşerttim
Korkma iki gözüm henüz umudumu yitirmedim...
Kayıt Tarihi : 4.1.2024 23:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!