Umudumu Kırma Şiiri - Güven Tekin

Sen yoksun ya yanımda, ciğerim yanar. 
Gecelerim harabeye döner, sensizlik diyarin da.
Yağmurlar, damla damla yağar, bedenime üşütme beni gel sevgilim.
Aşılmaz dağlara, yuva yaptırma yalnızlık  rıhtıminda, bedenimi sevgilim.

Kokunu içime, doya doya çekmeden,sende yüreğimi yaralama.
Güneş, senin var oluşunda yakar, bedeni mi.
Senin yokluğunla, üşütme sevdamı, sonsuzluk gemisinde.
Gözlerim, gözlerine hasret, senden başkasını görmez, aşkın bahçesinde.

Gülüşünde ki gamzelerin ile, hayat bulur askımın umudu.
Sevgin ile ısınır ruhum, dökülür kaleme sevdan.
Susmak olmaz çare ne sana, ne bana, bir kelamın ile doğar güneş.
Gamzelerin ile ruhumu okşar, gülüşdeki  sevdan.

Yokluğunla sınama beni,şu zalim dünya da.
Soldurma sevdamızı,içimizde yaşayan papatyaları da.
Özleminle, hasretinle,yakma bağrımı.
Sınama beni, sensizlikle yarim.

Sesssiz olan şu bedenim, dayanamıyor  yokluğuna  bir gün bile.
Karalar bağlatma, umudumu kırma sende.
Sende beni seviyorsun, bende seni seviyorum,  aşalım önümüzdeki dagları.
Kara toprak, alana kadar bedenlerimizi, soldurmayalim aşkın bağrında.