Umudumu Kestim Sabahlardan

Saçlarını okşamayı nasıl da özledi ellerim,
Nasıl da özledi gözlerim yüzünü,
O utangaç gülüşlerini,
Konuşurken şaşırıp şaşırıp kekeleyişlerini,
O hangi sabahtık ki; sana kavuşturacak
Beni?

Ben umudumu kestim sabahlardan, anam-babam,
Bin nazla, bin niyazla tepelerden görünen güneşlerden,
Kuru ağaçların dala-yaprağa bürünmesinden,
Yağmurun çiselemesinden durgun denizlere,
Olmayacak duaların aminlerine göndermişim umutlarımı
Boş yere.

Özlemlerimi arttırıyor tükendikçe umutlarım,
Acılarımı arttırıyor,
Çilelerimi, hüzünlerimi arttırıyor,
Gerçeklerim duruyor, duruyor, duruyor
Ve açılıyor önüme bir hayal ülkesinin kapıları,
Kapıdan ötesi tümüyle sen,
Nasıl da mutlu oluyorum
Bilsen.

Ellerim bunun için hayalinin saçlarında,
Gözlerim o mahzun yüzünde,
Un-ufak edip sermişim ayaklarına canımı,
Gözyaşlarımı saçlarına yağmur etmişim,
Bu büyük sevdada sana verecek neyim kalmış da
Vermemişim?

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 69-70/100)