Umudum Var Şiiri - Güven Tekin

Yaralarımın ilacı olmanı çok isterdim,
Ama en çok yarayı sen açtın yüreğime.
Ağlamak, sızlanmak fayda etmez sevdama,
Sana ulaşmaya çalıştıkça, iyice battım.

Bıraktın beni çaresiz gecelerin karanlığına,
Sessiz çığlıklar atarım, duymaz kimseler.
Ne bahar gelir ömrüme,
Ne de sevda uğrar garip gönlüme.

Hep mi hazan mevsimi yaşayacak bahtsız kaderim?
Neden, neden benim de ömrümde filiz vermez umutlarım?
Gidişinle kalbimi kanattın, ömrümü hiçe saydın.
Gözlerim nemli artık, şiirler bile hep umutsuz.

Nefes alamıyorum sensiz,
Her aldığım nefes yüreğime saplanır, dermansız.
Gülmeyi unuttu yüzüm, sen yoksan eğer, kaldım şifasız.
Zaman durdu, saat hep senin gelişinde takılı kaldı.

Şiirler hem yetim, hem de öksüz kaldı yokluğunda.
Hayatım boyunca hep mi kaybedeceğim ben?
Artık kaybeden değil, kazanan olmak istiyorum.
Her seferinde kaybetmenin acısı bedenimi yakıyor biliyor musun?

İnatla, her şeye rağmen, benim umudum var.
Aşka, sevgiyeye, dostluklara da, arkadaşlıklara da umudum var.
Gökyüzü kadar yalnız olsam da, kimse duymasada sesimi,
İnatla umudum var, hayata tutunmaya umudum var.