Umudum Hayat Şiiri - Mustafa Benkli

Ümmîdimin tükendiği hîninde,
Şahsî Mânevî'nin dizi dibinde;
Bir nefes bezl aldım Hadd-i Edep'de:
Haddini bil! İksir; henüz elinde! ...

İrkilip, fevrimle haşyet içinde,
Nefesle boğuldum bir ân içinde;
Baktım avucumun; ne var içinde?
Bir hayat sunuldu; şefkat içinde! ...

Verme, derler se de, nâfile yere,
Meğer, insanlığı yitirenlere;
Gönlünde bir zerre bulduğun yere;
Tepse de, ver, şefkat, gitmez boş yere! ...

Bu ders, bana, hayat ve memat oldu;
Bittiğimde; şefkat zîhayat oldu...
Ömrüme de sanki, bereket oldu;
Asırla yarışma ber-mûtâd oldu! ...