Her zamanki gibi Şiiri - Poyraz Özbey

Gecenin mehtabında güneşi koklarken,
Çöp kovalarının dışındaki sahte güller gelir aklıma.
Dağların ardından içimdeki öksüze uzatırım elimi.
Yıkılır birer sırtlan, serçeler, bir bir akbaba.
Ve karıncanın o büyük ayakları...
Her şey engel olur.
Parmak uçlarımız bile bir birine...
Öyle yalnız kalır iç öksüzüm ve bir başına öksüzlüğüm.
Güvercinin pençelerinde can çekişir umudum,
Zeytin dalında ki zeytin kadar kara özgürlüğüm.

Poyraz ÖZBEY