Umudu Avuçlarında Aradım

Süslü gözlerin
Gözyaşıma tiryaki
Biri sanki
Sözlerimi izliyor
Ruhumun en derini
Hislerini gizliyor
Niçin yaşadığımı
Hayat bile bilmiyor.

Çocukça geliyor her şey
Çocukluğum hariç.
Oysa ben avuçlarında
Umudu aradım.
Ne kadar zavallıca
Bilemezsin
Seni sevmek.
Hayal kurmak sıktı artık
İçimi bunaltıyor ölümün parmaklıkları.

Sen kendini özgür bıraktığında
Hapsettin beni kendine.
Ne kadar acımasızsın
Defol git karşımdan
Dersem de aldırma sakın.
Yine de kal sen olur mu?
Ben ölene kadar...

Saçlarını kokladım
Hiçbir şey kokan saçlarını.
Yokluğunda buldum varlığı
Ve varlığında yok oldum.

Ben seni yerde ararken
Gökyüzünde buldum
Ve bebeğin doğduğunda
Umutlarım öldü.

Saçlarının örgüsü sarmaşığı andırıyor
Beni kendine bağlıyor sensizlik
Seninleyken güldüğüm bu sensizliğe gülüyorum
Ölüyorum...

Herkes cevap ararken
Yok halimi soranım.
Bu çiçekler solar yine
Ve bu yüzüm sararır.
Bil ki asla başka eli tutamam
Çünkü ben,
Umudu avuçlarında aradım...