Umuda Yolculuk Şiiri - Harun Göktaş

Belki de kelimelerin ahi vardı bende
O yüzden boynu hep büküktü sözcüklerin.
Sensiz geçen yetim günlerin matemi bitmedi bende..

Düşündüğün kadar seni düşünmekten vazgeçmediğimi bilmelisin Nida!
Dudaklarından hep kırık kelimeler döküldü
Gözlerinin gülüşünden anlamıştım,
Kanaya kanaya ıslanan hasretini..

Erguvanlara asmıştım sevinçlerimi
Çırpındığım geceler,
Uyuduğum gündüzler,
Tepindiğim patika yollar,
Katili olduğum vakitler,
Hep beni anarlar..

Erguvanlar açılmıştı,
Toprağın çarıklı damından.
Yeşeren yasemincikler toprağa mavi bir tad kekremiş.
Acıyan tenimden sendelendi tüm bunlar Nida!..

İyileştirici derhemim,
Her oyunda sen varsın.
Sahipsiz, yetim,
Mahzun bir şiir olarak..