Kadın kasımpatıları topluyordu...
Deniz durgunluğuyla,
adam suskunluğuyla fırtınalar koparıyordu.
Ve ben suskun,
bu behlül halimle
kaç lafazanın tükettiysem sözünü
kaç harunu reşit ettiysem...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Çok güzeeeel. Kaleminize yüreğinize sağlık...
Söyleyecek sözümüz de var elbet
lakin; aşk dediğimiz ne ki deniz gözlü kadın
aragondan nazıma
susmak,
yanmak değilse,ne! ! !
harika...
Söyle,geceleri gözleriyle umuda uyandıran
yelkenlime yol aldıran kadın...
Kaç düşümüzdür yarım kalan
bu gördüğümüzde mi yalan...
farklı bir anlatış, ama zevkli,beğenerek okudum..tebrik ederim
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta