Umudun izini sürdüğüm yol nihayete erdi.
Zaman köpüren bir çağlayan gibi devrildi.
Bir yüreğin sarsıntısı kaldı geriye
Her adım bir umuttur götürür sevgiliye.
Umutla yürüdüğüm limanlar gitgide buz kesiyor
Sesiz yığınların buruk sesi bir yankıya sıkışıyor.
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta