Ümrana Varır Şiiri - Atila Yalçınkaya

Dünya bir imaret geçici mekân,
Kimi zengin olur kimi bimekân.
Görürsün insanın ardından bakan,
Gönül pür hun olur giryana varır.

Başına birikir beyazlar aklar.
Bir ateşi Suzan bağrında saklar.
Zannetme derdini gözyaşı saklar.
Gönül kebap olur büryana varır.

Derdi aşk olanlar zahmete dalar.
Gücünü yoklarken derdi belalar
Birikir avuçta makbul dualar.
Girer bir tarike seyrana varır.

Hem dem olmalıyız ol Hud’a ile
Bu yolda serini vermişler bile,
Ne varlığa talip nede bir güle.
Akar bir vadide irfana varır.

Tefekkür edince Mülkü Huda’yı,
Boş geçmez emeği gayreti sayı,
Her iki cihanda bulur vefayı.
Çok şey gelir onda iz’ana varır.

Öğrenir derdini ve dert vereni,
Ol derdi verenin olur yareni.
Derdini verense verir çareni,
Piştikçe madeni Burhan’a varır.

Yaşar doludizgin Dünya çölünde,
Kalbinde imanı kuran elinde,
Zikri tevhit olur her an dilinde,
Akıp akıp çağlar ümrana doğru.