Umman Şiiri - Suzi Ayyıldız

Umman çöllerinde yüzen
Çok gam yüklü gemilerim var.
Gözlerinde ufuğu olmayan
Sessiz, suskun denizlerim var.

Ne yakamoz düşer geceme,
Ne sabahı bilir bu sular.
Gözyaşlarıyla çizilmiş bir harita,
Nereye gitsem, aynı duvar...

Pusulası bozuk, yelkeni kırık,
Yolunu beklediğim, gelmeyen yolcularım var gurbetin
Hepsi bir hayalin künyesinde kayıp...

Ve ben her gece içime çökerim,
Bir çöl gibi, bir deniz gibi.
Adını anmaya cesaret edemem,
Sesin susar en derin yerimde...

Bir suskunluk sardı ellerimi,
Dilim lal, kalbim yankısız.
Geri dönülmeyen bir vedayım şimdi;
Ne kalan anladı, ne giden sızısız...

Bir rüzgâr savurur beni kendine,
Gemi ben miyim, yüküm mü gemide?
Yelkenim yırtık, rotam hep içe…
Kendimden geçerim,
Yüreğimdeki gizli yere.

Yok ki içimde iz bile,
Nere gitsem, yoksun içimde…