serin güz rüzgarları okşarken saçlarımı
herşeye rağmen bir dışarının kokusu yüzyılımız
sen ki ayrılığın tınısı
bir gülüşündür anılarımın portresi
inatçılığı kendiliğinden acılarımın alev yalımı
beter bir aşk sınırlı değil izniyle burjuvazinin
önlüğüm beyaz yakam düşlerimle sararttığım mendilim
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta