Ümitler Ölünce Biter Şiiri - Murat Onat

Aşka küskün güller
Mevsimler hüzünlü
Ben hâlâ aynı ben
Yalnız ve çaresiz
Karanlıkların koynunda bir bebek
Daha ümitli benden
Ve daha tutkulu hayata
Evet
Sırtıma vurulmuş yük
Tadına varamadığım duygular
Ağlamak gülmekten
Yaşamak ölmekten
Farksızlaştı farkedilmeden
Hiç bilinmeyenli denklemler
Şaşkın cevaplar peydahladı
Endişeliyim gelecekten
Çaresiz sonların
Aciz figüranı mıyım yoksa?
Hayır
Bilirim gül mevsimini
Bilirim türkü dinlemenin coşkusunu
Bilirim nimeti de külfeti de
Komşusunu doyurup aç yatanları
Suyunu kardeşine sunan gül kokuluları
Ateşi savruldu karanlıkların üstümüze
Yaktı ne varsa güzelliğini İrem bağlarının
Bu yüzden beklemekteyim kapısında
Solan güllerin açacağı
Yorgun ümitlerin şahlanacağı
Hasreti olduğum mevsimleri
Ne kadar ümitsizim desem de
Bilirim ümitler ölünce biter
Ve biz daha ölmedik