Ümitle Bekledim Şiiri - Güven Tekin

Bir akşam vaktiydi, seni bekliyordum çıkmaz sokaklarda.
Geleceğinden ümidim vardı.
Geldin mi? Evet, geldin.
Kısa olsa da seni görmek, çok güzeldi.

Gözlerine bakmak, seni hissetmek,
Masumca seni sevmek, çok güzeldi.
Gözlerim doluyor sen aklıma gelince.
Seni çıkarsız, menfaatsiz, olduğun gibi seviyorum.

Hiçbir beklentim yok, beni sevmeni beklemiyorum.
Ama ben, seni deliler gibi seviyorum.
Gözlerimden akan yaşlar, mutluluktan olması lazım.
Mavi kalbim, sonsuzluk güneşimi, süsleyen sensin.

Şimdiki aşkları biliyorsun, hep cinsellik üzerine.
Ama ben, seni sadece masum sevgiyle seviyorum.
Menfaatsiz, çıkarsız, senin ellerini tutmak istiyorum.
Birbirimiz için çok geç kalmıştık hem de çok geç.

Olsun, yine de her şeye rağmen sevmek suç muydu?
Hiçbir beklenti olmadan.
Denizlerin, okyanusların, mavisi kadar, sevmek suç muydu?
Senin gülüşün ile şahlanıyordu.

Bütün denizin dalgâları, yüreğimde yüreğin.
Kumsallardaki kum taneleri kadar
Her kum tanesiyle, seni kalbime yazıyordum.
Bilmiyorum, sonu olmayan bir yola çıkılır mı?

Evet, çıkılır mutlu oluyorsan.
Onun gülüşü, bakışı, seni mutlu ediyorsa çıkılır.
Bir akşam vaktiydi, çıkmaz sokağın sonunda sen.
Ve sen bana doğru geliyordun, ben ise seni bekliyordum.

Geldin, gözlerinin içine bir daha baktım.
Oysa seni bir daha göremeyeceğimi sanıyordum.
Ama seni yine gördüm ama seni yine gördüm.
Bunun mutluğunu anlatmanın imkanı yoktu!

Kelimeler kifayetsiz kalıyordu, sözler anlamını yitirmişti.
Sadece senin gülümsemen yetiyordu.
Geldim ellerini tuttum.
Bir kez daha o sıcaklığını hissettim, tüm bedenimde.

Masumca, çekinerek gözlerine baktım.
Diyemedim, diyemedim seni ne çok sevdiğimi.
Çünkü sen, erişilmez dağların zirvesi kadar uzaktın bana.
Sen çılgınca, coşkun akan dereler gibiydin.

Berrak, tertemiz ben ise senin yanında bir hiçtim.
Beni sevmeni beklemiyordum.
Aramızda, koca koca dağlar vardı.
Bakışların, gülüşün beni benden alıyordu.
Ama söyleyemiyordum.

En güzeli de neydi biliyor musun?
Bu aşkın çıkarsız, menfaatsiz olmasıydı.
Sadece, sadece sevmek kelimesi vardı.
Sonsuz sevgi, aşk vardı.
Ama bunu söyleyemiyordum.
Çok görme bari bu kadarını.
Seni sevmemi çok görme, bırak nacizene seveyim seni.
İnan sana zararım olmaz sevmekten başka.

Ben hayatımda ilk defa buldum bu kadar masum sevgiyi.
Hiç bırakasın da yoktu, bırakmam.
Karanlık gecelerimi, ay ışığı gibi aydınlatmıştın.
Sen çok başkaydın, tarifi olmayan adeta melek gibiydin.

İşte bizim masalımızda böyleydi.
Onun gülümsemesiyle, yüreğimde çiçekler açardı.
Kader mi, talih mi bilmiyorum.
Belki çok geç kalmıştık!