Ümit Tuna Şiirleri - Şair Ümit Tuna

Sen benim yanımdayken,
Veya telefonun diğer ucundayken,
Neden dilim tutulur,
Niye gözlerim kör olur,
Senin aşkınla kalbim niye yanar durur.

Hani aşk demiştin bana,
Bir damla suyla,
Okyanuslarla savaşmaktı.

Hani aşk demiştin ki,
Kışının ortasında kalbinle ısınmaktı.

Yıl 2005’di
Temmuz ayıydı,
Benim için çok güzel günlerin başlangıcıydı,
Kim bilir belki sonu acıydı.

İlk kez görecektim onu,

Marangozum ben,
Tahtayı yontmak,
Şekil vermek,
İnsanların beğenisine sunmaktır işim.

Önce ağaçtı,

Seninle olduğum günlerde,
Keyfim yerinde,
Yüzümde gülücüklerle,
Gezerdim seninle.

Hep sana bakar,

Unutamıyorum ben seni,
O güzel gözlerini,
Her nefes de sen varsın,
Halen aklımdasın.

Nasıl unuturum ki seni,

Zamanın hızla geçmesine rağmen,
Hayatta her dakika bir şey değişiyorken,
Yeni yeni sevdalar önümde varken,
Neden şu gönlüm hala seni istiyor?

Hala ismini sayıklıyor,

Hep aklımdasın,
Bilmiyorum şimdi sen ne yapmaktasın,
Sende benim gibi benim ismimi anar mısın?
Benim uğruma canından cayar mısın?

Hiç şüphen olmasın güzelim,

Olmadı işte,
Olmayacakta biliyorum,
Ömrüm boyunca senden başkasını,
Sevemeyeceğim hissediyorum.

Arkanı dönüp gittiğin günün acısını her gün yaşıyorum,

Oh be! Yoksun artık,
Seninle geçirdiğim günlere,
Acıyorum, yazık
Seninle olduğum her dakika,
Bana atmışsın bir kazık.