Ümit Tuna Şiirleri - Şair Ümit Tuna

Aşka inancım kalmadı artık,
Sevmeye tövbem var,
Hayattan bir mutluluk alacağım var,
Sevip de sevilmemek kaderimizde var.

Yüzümdeki tebessüm,

Ben nasıl bir insanım,
Hiç tanımadığım bir insan için işten izin aldım,
Onun için başka bir şehre gittim,
Sahil kenarında ilk defa gördüğüm bir insanla seviştim.

Artık ne kimseye derdimi anlatabiliyorum,

Dışarıda yağmur yağıyor,
Sevenler elele yağmurdan kaçıyor,
Kimisi ise eline şemsiyesini almış,
Yağmurların altında sevgilisiyle gezmeye devam ediyor.

Yağmurların altında gezmek dururken senle,

Geldim ve gidiyorum,
Bir daha gelmeyeceğim diye söz veremiyorum,
Kapında bekledim hiç utanmıyorum,
Sevdim ayıp mı diyorum.

İnsanlar bir tek duyguya karşı koyamazmış,

Ne sen bilirdin,
Beni tanıyacağını,
Ne ben bilirdim,
Sana deli gibi aşık olacağımı.

Kim derdi böyle vurulacağımı,

Çektiğim mesajlara hiç karşılık vermedin,
Yazdığım şiirlere hiç değer göstermedin,
Seni sevdiğimi söyledim ama sen dinlemedin,
Şimdi soruyorum sana.

Suç bende mi bilemedim,

Seni tanımadan önce hayatla barışık bir adamdım,
Sayende aşkı tattım,
Rüyaları gerçek sandım,
Sen gidince hayatımdan,
Çıkınca kalbimden,
Bir boşluk da kaldım.

Masum bir yüz,
Tertemiz bir kalp,
Tıpkı bir bebek gibi,
Sevgiye muhtaç.

Kim bilir o masum yüzüne,

Çok canlar yakarsın sen,
Bu naz, bu cilveyle
Beni bu kadar yaktığın yetmedi mi söyle?
Hadi ne söyleyeceksen söyle.

Sonra da defol git,

Seni sevmiyorum dediği anda,
Yıkıldı dünya başıma,
Alt üst oldu hayatım,
Ben ne kara bahtlıyım.

Sevdiğini zannediyordum,