Ümit Işıkdağ Şiirleri - Şair Ümit Işıkdağ

Sokakta sessiz bir kız
Yüreğinde dert ağacı
İlmek ilmek boğumladı,
Kalbimde sevda manifold

Akma artık dur gözyaşı

Kalbinde bir gül doğsun
Şafağın erken olsun
Sevdan bir ipek bohça
Gönlün nur ile dolsun

Bülbüler sayıklasın

Ay bu gece denize akiste
Deniz gözlerinse,bende hapiste

Yürek, bir yağmur tanesi dağınık saçında
Ben ise şaşkın senin şimal bakışında

Hiç bir zaman kaba sözler söylemedim sana
Hayatımız üstüne verirken en büyük savaşı
Sana gelenlere göğsüm siper,kalbim neferdi aşkım...

Beş yıldan sonra bir gün,
Hasta olup,başım dönüp ve yere eğilince boynum

Ben gül derdim, bir güldü derdim
Bir gül dermeyeli, tam yedi bahar oldu
Gülleri derdim, yoluna serdim
Sen gelmeyeli, tam on yedi bahar oldu

Sen benim goncam, sen benim nurum

Arada sirada gelip derdime deva misin
Dert cekersin gonül sen derde müptela misin?
Onu buralarda ararken gonul boş
Aglatan sen beni cikarsiz sevda misin?

Aslan oğlunla güzel kızını
Kalk bir kere gör bak Nur teyze
Herkesi bırakıp da nereye gittin
Yapma bunu bize bak Nur teyze

Uzun süre olmuşt görüşmeyeli

Dönersen
Gitme,
Dur
Zaman dursun

Kaos dursun

Sen geldiginde otlar yesildi
Acardi cicekler sen geldiginde
Sen bilidiginde beni sevdigini
Sen beni severdin bildiginde beni
Sadece o kadar demek mi kayipti
Kapiyi kapayip gitmek mi kayipti

Düşünceler arasında duygularım puslanmış
Bir kırık kalp misali paramparça bir ömür
Sıla özlemi ile onca mendil ıslanmış
Sırılsıklam gözyaşı ve kirli paslı bir ömür

Solgun renkli kağıtlar gibi gençliğin ilk günleri