Ümit... Şiiri - Mustafa Gözübüyük

Sessiz ve sensiz geçiveriyor gece.
Mahzun karanlığa hoşcakal derim.
Aydınlık, yanımda bu yüzden yüce,
Sanma ki! bununla biter kederim.

Yokluğun umman olur,
Ruhumu yutar biraz.
Gözler asuman olur,
Boşlukta tutar biraz.

Odama hafiften vurunca ışık,
Bu: onun saçının telidir derim.
Başucumda bekler dertli bir aşık,
Sanma ki! bununla biter kederim.

Hasretin duman olur,
Aklımı yutar biraz.
Ellerin derman olur,
Elimi tutar biraz.

Nazlıdır seherde ötüşen kuşlar,
Vuslat habercisi bu sesler derim.
Her sabah tükenir azgın yokuşlar,
Sanma ki! bununla biter kederim.

Hayalin zaman olur,
Ömrümü yutar biraz.
Bakışın ferman olur,
O anı tutar biraz.

Anlamayan taştan insanlar, gezer,
Bu guruh; halimi bilemez derim.
Gönlümü, ufkumu kızıllık bezer,
Sanma ki! bununla biter kederim.

Korkular yaman olur,
Kalbimi yutar biraz.
Ümitler aman olur,
Çatlatmaz tutar biraz.

Yağmur yağsa ne olur, yağmasa ne?
Yıldırım düşse; aşka dair derim.
Seni düşünmeye o da bahane,
Sanma ki! bununla biter kederim.

Bu canım harman olur,
Mezarlar yutar biraz.
Ölümü uman olur,
Varlığın tutar biraz.
10-03-2005