Ümit Şiiri - Veysel Şimşek

Yıl doksan dokuzda dünyaya geldi,
Göz açıp güneşi görmedi Ümit.
Taze açılmadık tomurcuk güldü,
Göz açıp güneşi görmedi Ümit.

Bilmem ki neydi feleğin kasti,
Zalim kader sade bize mi küstü,
Kör olsun feleğin bu muydu jesti,
Moral bozup taviz vermedi Ümit.

Yedi defa yattı bıçak altına,
Şaşırdım dünyanın şaşkın haline,
Nice asilere bunca zalime,
Yüce hak bunları görmedi Ümit.

Yaratılan kuldur yaratan haktır,
En güzeli şükretmeyi bilmektir,
Dermansız dertlerin sonu ölmektir,
Böyle şeye kafa yormadı Ümit.

Kendini varlığa adayan kişi,
Bir türlü beladan ayrılmaz başı,
Anca ki şükretmek Veysel'in işi,
Hayata direndi durmadı Ümit.