Bembeyaz yorganını çekmiş
Sararıp kırışmış elleriyle umay ana
Sanki güneş duruyor gitmemiş
Şeffaf duvardan bakınca yüzü apaçık hâlâ
Ninnisini söylüyor ürkütücü bir makamda
Kızıyor sanki, yakınıyor âdemoğluna
Titretiyor insanı ninnisinin sözleri
Sanki dur diyor bir düşün âtîyi
Sorarsın şimdi, bu Celâl niye?
Dön düşün bakalım git bi' maziye
Belki o bacalardan yükselen kara beladan
Belki de musluktan akan yetim hakkından
Sen düşünmezsen âtîyi
Umay uyarır insanı, gösterir ileriyi
Sana celâllenirse de kenara çekilip büzülme
O istiyor sen çalış da gelecekte üzülme
Bak göreceksin tekrar doğacak şevkatli yüzü
Sana yol gösterecek, dinecek hüznü
Sen kulak verdiğin vakit öğüdüne
Bak göreceksin dönecek özüne
Sabah olunca aydınlanır yüzü
Korkunç ninnisi olur tatlı bir türkü
Sert ikazları olur içten öğütler
Bembeyaz hediyeden gözükmez yerler
Rehavete kapılma sakın ey âdemoğlu
Umay sana senden de yakın
Bir güz sabahı tipi gelirse akın akın
Anla artık her şeyin çok geç olduğunu
Kayıt Tarihi : 28.4.2025 01:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!