Umar Şiiri - Ebru Saltoğlu

Hüznüm boyumu aştığında,
Alırım bir çiçeği elime, koklarım.
Ağaçlara, sokaklara, insanlara bakar,
Dünyanın ne yaşanası olduğunu,
Hüznün yanında sevinçlerle de döndüğünü
Anlarım
Oyun oynayan çocuklara baarım.
Onları, ailelerini, mutsuz değil
Mutlu geleceklerini düşünürüm.
Yani hüznüm boyumu aştığında
Başımın çaresine bakarım.
Ama her geçen gölgede seni aramaya
Her çalan telefonda sesini duymaya
Adının her ünlenişinde
Dönüp seni bulmak istemeye başladığımda...
İşte o zaman kilitlenir
Hiçbir şey yapamam.
Ne çiçek, ne çocuk, ne gelecek
Ne de kendim,
Hiçbir şey kar etmez,
Teselli vermez o vakit.
Yalnızca gökyüzüne bakıp,
Ağlarım.
Ağlarım bir tek çarenin sende,
Senin de yanımda olmadığını bilerek ve yine de
Seni isteyerek...
(5/7/96)